Bizim məmləkətdə adamlar iki cür olur. Adamsız adamlar, adamlı adamlar. Adamsız adamların üzünə bütün qapılar bağlıdır. Adamlı adamların üzünə qapılar bağlı olduğu halda təpiklə açarlar. Adamlı adamların kefi həmişə sazdır, onlar üçün qış da yazdır. Adamlı adamların, adamsız adamlarla söhbəti tutmaz, qız verib, qız almaz. Bir sözlə, yaxın buraxmaz. Adəmi adəm eləyən parədir dövrü keçdi. Əlində paran var adamın yoxdursa paran işə yaramaz. Adamın var, paran da var, onda sənin yerin yuxarılardadır. Vurub- yıxsan da, süpürüb aparsan da sənə söz deyən olmaz. Vay o gündən adamın adamı yıxıla, yer öz oxu ətrafından çıxıb, onun başına firlanar, gəmiləri batar. Adamsız adamların biri də artar. Bizim məmləkətdə adamın var adamsan, adamın yoxsa…
Əhməd Orucoğlu