Bugun.tv xəbər verir ki, 2022-ci il oktyabrın 14-də Bartında mədəndə baş verən partlayışda həyatını itirən 43 işçinin ailələrinin acısı ürəklərdə təzədir. Türkiyə Taşkömürü Müəssisəsinə (TTK) Amasra Müəssisəsinə aid mədəndə 43 işçinin həyatını itirdiyi, 9 işçinin yaralandığı partlayışdan 1 il ötür.
TRT Haber-in məlumatına görə, Partlayışda həyatını itirən mədən işçiləri 33 yaşlı Selçuk Ayvaz və 23 yaşlı Rəhman Özçelikin ailələri övladlarını itirmə acısını ilk günkü kimi ürəklərində hiss edirlər. Səlcuq Ayvazın anası Həbibə Ayvaz 43 mədənçi ailəsi kimi onun da çox əziyyət çəkdiyini bildirib. Göz yaşlarına hakim ola bilməyən Ayvaz bir ilin ağrı-acı ilə keçdiyini bildirib. Davamlı olaraq oğlunun şəkillərini öpərək təsəlli tapmağa çalışdığını bildirən Ayvaz “İçimdəki bu atəş heç vaxt sönməyəcək. İnşallah nə vaxt məzara girib övladıma qovuşsam sönər. Allah belə göstərməsin” dedi. kiməsə dərd. Mən qışqırıram ki, oğlum, hardasan, balam, gəl? Amma yox, gəlmir.” “Bizim üçün çox çətindir. Özümüzü işə həsr edə bilmirik. ər-arvad? Biz ağlayırıq, bir tərəfdə arvadım, bir tərəfdə mən. Həyatımız belə keçir”. dedi.
Ağrılarının keçməyəcəyini bildirən Ayvaz, “Partlayışdan dərhal əvvəl anamı itirdim, amma uşağım öldükdən sonra bütün ağrıları unutdum. Uşaq ağrısı kimi ağrı yoxdur. Allah heç kimə yaşatmasın. uşaq ağrısı, xüsusilə gənc ölüm çox çətindir”, dedi. 4 uşaqlıq dostu eyni partlayışda həyatını itirdi. Rəhman Özçelikin atası Yusuf Özçelik də oğlunu yeni itirmiş kimi ağrılar keçirdiyini vurğulayıb.
Özçelik, “Od düşdüyü yerdə yanar” deyirlər, amma ağrımız eyni şəkildə davam edir. Bu, unudulmayacaq böyük bir ağrıdır” dedi. Son bir ildə həyatlarında heç bir dəyişiklik olmadığını və eyni ağrıları yaşadıqlarını qeyd edən Özçelik, “Məhkəmə prosesi davam edir. Biz də iştirak edirik. Ümid edirəm ki, ədalət yerini tapacaq və günahkarlar öz cəzalarını alacaqlar. məmnunluq.” dedi. Özçelik partlayışda həyatını itirənlər arasında oğlu və Makaracı kəndindən 3 nəfərin də olduğunu, hamısının uşaqlıq dostu olduqlarını və eyni vaxtda mədəndə işə başladıqlarını açıqlayıb.
Özçelik, təqaüdçü mədənçi atasının iş şəraiti səbəbindən bu işə icazə vermədiyini ifadə edərək, belə davam etdi: “1985-ci ildə əsgərlikdən gəldim, 1986-cı ildə şaxtaya qəbul olundum, amma atam məni işə buraxmadı.Həm əsgər dostu, həm də kəndli olan dostlarımdan biri mədəndə həlak oldu. yıxılır.Oğlum Rəhman həmişə qardaşı kimi əsgər olmaq istəyirdi, ona görə də minaya girməyə sevinməsə də, anası “mütəxəssis çavuş olsan, kiminlə qalacağıq” dedi. “Etiraz etdi. Anasını da incidə bilməzdi”.
Müxbir: İntizar Əmirova