Səs-küy səviyyəsinə görə, yetkin bir xoruzun qarğasını reaktiv mühərrikin və ya zəncirli testerenin səsi ilə müqayisə etmək olar.
Məlum olub ki, quşların qulaqlarında əsl təbii qulaq tıxacları var.
Hər kəs bilir ki, xoruzlar səhər banlaması ilə hər kəsi oyandıra bilər. Alimlər müəyyən ediblər ki, xoruz qarğalarının səsi eşidilən 140 desibelə çata bilər ki, bu da səs təzyiqi səviyyəsinə görə işləyən mişarın səsi ilə müqayisə edilə bilər.
Bəs onlar kar olmamağı necə bacarırlar?
Məlum olub ki, sirr oxuma zamanı eşitməni əngəlləyən xüsusi mexanizmdədir.
Belçikanın Antverpen və Gent Universitetinin alimləri mikrokompüter tomoqrafiyasından istifadə edərək xoruzun qulağında iki mühüm uyğunlaşma aşkar ediblər. Birincisi, xoruzun qulaq pərdəsinin bir hissəsi xüsusi yumşaq toxuma ilə örtülmüşdür ki, bu da xoruzların ideal eşitmə qabiliyyətinə praktiki olaraq heç bir təsir göstərmədən hər hansı bir səs-küyə qarşı əlavə maneədir. İkincisi, xoruz növbəti “Cuckoo-ka-re-ku” demək üçün başını geri atdığı anda bu yumşaq toxumanın bir hissəsi qulaq tıxacları kimi fəaliyyət göstərərək qulaq kanalını tamamilə bağlayır.
Ancaq bu hamısı deyil. Məlum olub ki, təkamül zamanı xoruzlar qulaqlarında zədələnmiş tük hüceyrələrini bərpa etməyi öyrəniblər. Məhz bu tüklər hava dalğasının titrəyişlərini elektrik siqnalına çevirərək beyinə göndərir. Digər heyvan növlərində, o cümlədən insanlarda uzun müddət səs-küyə məruz qalma bu hüceyrələrə zərər verir və bu da eşitmə pozğunluğuna səbəb olur.
Beləliklə, xoruzlar öz nəğmələrini necə boğmağı bilirlər və lazım gələrsə, kərtənkələlər kimi eşitmə orqanını da bərpa edirlər, təhlükə yarandıqda atıb yenidən quyruqlarını böyüdürlər.
Mənbə: mail.ru